Fighting with the lawnmower
Well, I'll tell you that today I was pissed off all day long, because instead of just mowing the grass and having peace of mind, I had to struggle with that bloody drum and string. I went out into the yard in the morning because the grass was already growing like crazy, knee-high in places, and there was no point in putting it off. I thought I'd mow for two hours and be done with it, but that wasn't the case at all. The first five minutes went smoothly, but then the problems started because the line wasn't feeding out properly. Normally, you should just press the throttle, tap it and the line pops out, but here, nothing happened, only the drum was humming and instead of mowing, I was trying to figure out how to pull out the string. So, obviously, you have to take it off, unscrew it, put it in by hand and put it back on. If it happens once, it's not so bad, but when you have to do it every five minutes, it drives you crazy.
Instead of focusing on mowing, you're sitting in the grass every few minutes, fiddling with the drum, your hands all green from the filth, because there's grass juice, mud and dust everywhere. I can't even count how many times I've removed that drum today, at least fifteen times. And it's always the same, you unwind it, adjust it, wind the line, put it back on, start it up, and five minutes later you're standing there again and getting more and more pissed off. When you spend hours fighting with such nonsense, you feel like giving up and buying a regular hand scythe like my grandfather had, because at least there were no cables or plastics, just metal and the strength in your hands. But no, now everything has to be fancy, and then it turns out that you have modern equipment, but you spend half the day getting on your nerves.
In the end, I was in such a state that even if the grass was unevenly cut in places, I didn't care, as long as I could finish and go inside. My back hurts, my hands are shaking, my ears are ringing from the noise, and I wonder why I did it. But the truth is that when you have your own yard, there's no mercy, you have to mow and take care of it, otherwise your neighbour will start saying that Mireczek's yard is like a jungle. The only thing that comforts me is that now that I'm done and I look out the window, it looks reasonably neat and I feel a little better, even though I'm still nervous. One would like to have such a simple life where you just take the machine and mow, but no, there always has to be some shit to fix or improve. And that's how it is, a whole day of pissing me off, and the result is there, but I'm more tired from fighting with the equipment than from the work itself.
No to wam powiem że dzisiaj to mnie cholera brała przez cały dzień, bo zamiast normalnie sobie skosić trawę i mieć spokój to człowiek się męczył z tym pieprzonym bębnem i żyłką. Od rana wyszedłem na podwórko, bo już trawa rosła jak na dopalaczach, miejscami po kolana, i nie było co odkładać. Człowiek myślał że machnie, dwie godziny i koniec roboty, a tu guzik prawda. Pierwsze pięć minut jeszcze szło gładko, ale potem zaczęły się schody, bo linka się nie wysuwała jak trzeba. Normalnie powinno być tak że przygazujesz, stukniesz i żyłka wyskakuje, a tu nic, tylko bęben buczy a człowiek zamiast kosić to kombinuje jak wyciągnąć ten sznurek. No to wiadomo, trzeba zdejmować, rozkręcać, wkładać ręcznie i z powrotem zakładać. Jak się to zdarzy raz to jeszcze pół biedy, ale jak trzeba to robić co pięć minut to człowieka trafia szlag.
Człowiek zamiast skupić się na koszeniu to co chwilę siedział w trawie i dłubał przy tym bębnie, a ręce całe zielone od syfu, bo wszędzie pełno soku z trawy, błota i pyłu. Ile razy ja już dzisiaj ten bęben zdejmowałem to nawet nie zliczę, chyba z piętnaście razy minimum. I zawsze to samo, odwijasz, ustawiasz, nawijasz żyłkę, zakładasz, uruchamiasz i pięć minut później znów stoisz i wkurw rośnie. Jak człowiek tak godzinami walczy z taką pierdołą to ma ochotę rzucić wszystkim i kupić zwykłą kosę ręczną jak dziadek miał, bo przynajmniej tam nie było żadnych linek ani plastików tylko metal i siła w rękach. Ale nie, teraz wszystko musi być udziwnione i potem wychodzi tak że niby sprzęt nowoczesny a człowiek spędza pół dnia na nerwach.
Pod koniec to już miałem taki stan że nawet jak ta trawa została miejscami nierówno skoszona to miałem to gdzieś, byleby skończyć i wejść do domu. Plecy bolą, ręce całe drżą, uszy od hałasu dzwonią, a człowiek się zastanawia po co mu to było. Ale prawda jest taka że jak się ma swoje podwórko to nie ma przebacz, trzeba kosić i dbać, bo inaczej zaraz sąsiad będzie gadał że u Mireczka to busz jak w dżungli. Jedyne co mnie pociesza to że jak już skończyłem i patrzę teraz przez okno to wygląda to w miarę schludnie i jakoś lżej na sercu, chociaż nerwy dalej siedzą. Człowiek by chciał mieć takie proste życie że bierze maszynę i kosi, ale nie, zawsze musi być jakieś gówno do naprawy albo poprawki. I tak to wygląda, cały dzień wkurw, a efekt niby jest ale człowiek bardziej zmęczony walką ze sprzętem niż samą robotą.