Non possum retrocedere, sed corrigere.

Bene, per multa docui et inveni, si modo partem experientiae meae praeteritae in retrocedere possem, certe melius facerem.
Si ad aetatem adolescentiae redire possem, quaedam res in vita mea acciderunt quas libenter melius redderem.
Si ad aetatem adolescentiae redire possem, multae res sunt quibus vultum meum mutare volui, quaedam res quas vitavissem, quaedam verbera a parentibus quae fortasse non acciderunt, quamquam scio parentes Nigeros te non misisse 😂😂😂😂😂😂😂🤣. Sed certe sunt ubi errores revera numquam vere facerem.
Et, etiam adultus, si retrocedere mihi hoc tempore adderetur, sunt quidam amici vel personae quibus propinquus fui quibus numquam quicquam, velut ullam stercus, cum eis fecissem.
Sed, tandem accidit, magnum mihi errorem aliquando commisi, ut si parens meus essem, ineptias in mentem meam pulsaturus essem.
Deinde intellexi errores me aedificare, me fortem facere, et me a laqueis incidendi ducere destinatos esse.

Itaque, cum errorem invertere non possim, id corrigo ne in posterum se repetat, errorem meum corrigo, et paenitet me, et ut melius sentiam, Deum meum rogo ut mei misereatur et me adiuvet ne iterum talia repetant. Itaque invertere non est vere remedium multorum rerum, sed quomodo a nostro errore sanemur, et quid postea, in futuro, et aliis adiuvare facimus, vere interest.