Het slaat nergens op: Kogels in plaats van woorden.

Het slaat nergens op, er is geen logica, geen reden, en al helemaal geen rechtvaardiging die het nemen van een leven kan rechtvaardigen. De moord op de jonge Charlie is de zwartste manifestatie van intolerantie, een afgrond waarin we als samenleving kijken wanneer we de fundamentele waarde van debat en coëxistentie vergeten. Zijn vertrek laat een pijnlijke echo achter, een onweerlegbaar bewijs dat we op het meest fundamentele niveau gefaald hebben: elkaar als samenleving begrijpen.

Ik verwerp deze barbaarse daad ten zeerste. Ik verwerp het idee dat geweld een reactie op gedachten kan zijn. Woorden kunnen niet door kogels worden vervangen; het is een laffe, destructieve vergelijking die elke mogelijkheid tot vooruitgang vernietigt. Ideeën, hoe tegengesteld ze ook mogen zijn, worden geconfronteerd met argumenten, bediscussieerd met de kracht van woorden en gerespecteerd in hun diversiteit. Degenen die deze daad vieren, begaan niet alleen een misdaad, maar bekennen ook hun eigen intellectuele nederlaag.

Respect voor de ideeën van anderen was zijn belangrijkste daad, zijn zuiverste nalatenschap. Zijn universiteitstournee bestond uit de zin "Bewijs me het tegendeel" als uitnodiging tot debat, direct maar met respect voor de ideeën van anderen. In een gepolariseerde wereld die schreeuwt en niet luistert, is de keuze voor dialoog cruciaal. Zijn nagedachtenis eren betekent niet roepen om wraak, maar om rechtvaardigheid, en bovenal ons inzetten voor het bouwen van de bruggen die door geweld zijn verwoest. Moge zijn essentie een oproep zijn om het kostbaarste te verdedigen dat een samenleving kan hebben: het recht om anders te denken zonder dat het ons ons leven of onze vrijheid kost.