Cała otoczka wobec tego nadbudowania pojęcia ateizmu bierze się z podziału na my i oni. Znaczna większość wierzących każdemu swojemu oponentowi w sprawie wiary będzie przypisywać antagonizmy siebie. wierzący uważa siebie za osobę moralną, więc ateista jest według niego niemoralny. wierzący głosował na PIS, więc każdy niewierzący w jego oczach głosuje na PO. Następuje natychmiastowy podział na dobrych (my wierzący) i złych (oni niewierzący). A mała ilość odcieni szarości, że istnieją osoby lepsze lub jeszcze gorsze od ateistów bierze się z tego, że mamy mnóstwo kwestii spornych nakładających się na siebie. Chyba jest to najprostsze wyjaśnienie tego zjawiska.
Szkoda, że nie mówi się o naszych instynktach i pułapkach logicznych takim Januszom oraz Grażynom. O ile świat byłby lepszy, gdyby każdy miał tego świadomość?