TAŞIN İÇİNDEKİ HAZİNE

Bir gün Yunus Emre, dergâhta hizmet ettikten sonra yola koyulmuş, dağ taş demeden köylere uğrayarak insanlara hikmetli sözler söylemeye devam etmişti. Fakat bir köyde, onu küçümseyen birkaç kişiyle karşılaştı. Biri, "Madem bu kadar bilgisin, hiç hata yapmaz mısın?" diye sordu.

Yunus hafifçe gülümsedi ve onlara şöyle dedi:

“Gelun size bir hikâye anlatayım:

Bir zamanlar bir derviş, bir dağın eteklerinde dolaşırken ayağı bir taşa takılır. Düşer, canı yanar, sinirlenir ve taşı kaldırıp uzağa fırlatmak ister. Fakat taşın altı biraz oymuş gibidir. Merakla taşın içini kırar ve bir bakar ki içinde parlayan bir parça altın vardır.

İşte evlat, bazen hata da böyledir. Ayağımıza takılır, canımızı yakar. Fakat sabırla bakarsak, o hatanın altında bir hazine gizlidir: ders, gelişim ve hakikat.”

Kalabalık sessizleşir. Yunus ekler:

*"Ben de hata yaparım. Her hatam, beni Mevlâ'ya bir adım daha yaklaştırır. Çünkü tövbe edene, anlayana hata bile öğretmendir."*

Ve yoluna devam eder, arkasında düşünceye dalmış insanlar bırakır…

*Mesaj:* Hatalar, saklı birer öğretmendir. Yunus Emre gibi bakarsan, her düşüş bir kalkış sebebidir.