80'lilerin en iyi 7 filmi ( 80's best of 7 movies )
Hazırlanan listede yer alan filmlerin çoğu çocukluk döneminde izlemiş olduğum filmlerden oluşmaktadır. Bu yüzden bazı filmler artık neredeyse her film izleyicisinin ölçüt aldığı IMDB'de tatminkar puanlara sahip olmayabilir. Ancak 35 yaşına gelmiş ve iki çocuk sahibi olmuş biri olarak listedeki tekrar tekrar filmleri izlemek hususunda bir saniye bile tereddüt etmeyeceğimi belirtmek isterim.
Devam filmleri sayesinde artık izlemeyeni ya da konusunu bilmeyenin kalmadığı bu film çocukluğumda uykusuz kalma nedenlerimden biriydi. Filmi izlerken bir yandan korktuğumu bir yandan da heyecanlandığımı dün gibi hatırlıyorum. Özellikle Arnold abimizin filmin bir sahnesinde telefonu kadın sesi ile cevaplamasından çok etkilenmiştim.
Çocukluğumda bir çok korkumu yenmeme vesile olmuş müthiş bir film daha. Efekt çılgınlığının daha emekleme döneminde çekilen bu filmin her sahnesini halen hatırlıyorum. Bill Murray abimizle ilk tanıştığım film olması yönünden de bende özel bir yeri vardır.
Mavi Ay dizisini hatırlayanlar vardır aranızda. Bruce abiyi aslında ilk orada görmüştüm. Ancak kendisi bu film ile benim ilk insan süper kahramanım oldu. Kendisi benim için pelerin takmayan, maskesi olmayan kısacası adam gibi etrafta dolanan, en kötü durumda bile espriler yapan ve sonunda kazanan kaygısız mahallenin asi abisi gibiydi. Devam filmleri ile işin cılkını çıkarmış olsalar da Die Hard benim en iyilerimden biri.
Evet, hepimiz hatırlıyoruz değil mi o sınıfta ayağa kalkılan sahneyi. Şahane bir filmdi. Filmle ilgili konuşulacak ne kadar çok şey varsa etkileri hakkında konuşulacak daha fazla şey vardır. Sanırım bir dönem ergenliğe giren gençlerin tamamı Carpe Diem çıkartmaları ile, üniversiteye giden marjinal abi ve ablalarımız ise Carpe Diem dövmeleri ile dolaşıyorlardı. Bu filmin ne kadar başarılı bir yapıt olduğunu filmde yer alan çocukların kimler olduğu yönünde yapacağınız kısa bir araştırma ile anlayabilirsiniz.
Kaç yıl geçti ben bir filmden bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum. Günlerce ama günlerce korkudan uyuyamadığımı, ışıkla uyumak için anne ve babama türlü türlü bahaneler ürettiğimi biliyorum. Bizimkiler kardeşlerimin ufak olması nedeniyle ışığı açmama izin vermediklerinde uykum yok bahanesi ile salona gidip köşeye kıvrılıp uyurdum. Hele afişteki o sahne yok mu! Şimdi izlerken tebessüm ettiğim bu film hayatımın bir dönemine resmen imza atmıştır.
Başlığı görür görmez sizde içinizden '' Beetlejuice Beetlejuice Beetlejuice '' dediniz mi ? Ya da filmin unutulmaz şarkısının Grup Vitamin versiyonunu mırıldandınız mı ? O zaman fazla açıklama yapmaya gerek yok. Sizi o sahne ile baş başa bırakıyorum.