
Müthiş bir perspektif örneği. Gölgelere odaklanmaktan gerçek insanları görmekte güçlük çekiyorsunuz. Beyniniz önce ne olup bittiğini anlamadığı için kafanız hızla karışacak. Ama gölgelerin sahiplerini algıladığınız an her şey normale dönecek ve olayı çözeceksiniz.

Hayli güzelmiş.
Bana şu tarz fotoları hatırlattı:
hongkiat
👍
bu aklıma neden kendimizi kıdıklayamayız sorusunun cevabını getirdi. beyin kıdıklanmayı değil ilk önce dokunma hissini algıladığından kıdıklanma hissine önem vermiyor. dediğiniz gibi bu fotodada beyin gerçeklikten önce gölgeleri farkederek gözümüzle bir oyun oynuyor resmen. paylaşımınız için teşekkür ederim.