De waarde van groei en ervaring: hoe het leven ons leert voorbij de woorden van onze ouders.

Toen ik klein was, vertelden mijn ouders me wel eens dingen over dingen doen wanneer je ze hoort te doen. Maar ik vroeg me toen af ​​waarom ze dat allemaal zeiden, want de meeste van die dingen werken niet echt zo, en dat komt omdat we jonger waren. Maar naarmate we met hen opgroeien, begrijpen we de meeste van die dingen, en dat komt omdat we de kennis hebben om het meeste van wat ze hebben gezegd te dragen, en de meeste van die dingen leren we zelf, en dat noem ik ervaring. Leren gaat niet alleen over wat we van onze ouders leren.

Omdat ik met verschillende mensen heb mogen werken en de levensstijl van verschillende mensen heb gezien, zie ik veel verschillende houdingen van mensen, en dat maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Dat komt omdat ik weet dat wij als mensen verschillende benaderingen van dingen hebben, en de manier waarop we dingen begrijpen is van groot belang. Toen ik opgroeide tot een bepaald punt in mijn leven, begon ik dingen als iets normaals te zien en reageerde ik minder op de dingen die ik om me heen zag.

Toen ik zo'n 6 of 7 jaar geleden werd toegelaten tot de universiteit, ontmoette ik een groep nieuwe mensen met een andere mentaliteit, andere overtuigingen, culturen en achtergronden. Dus ik probeer een of twee dingen van mensen te leren en te leren van hun gedrag. Dus er is een vrouw bij wie ik logeer, van wie ik zeg dat ze een slecht karakter heeft, maar zoals we weten, heeft ze ondanks haar slechte karakter toch ook een goed karakter. Ze gedraagt ​​zich tegenwoordig erg nonchalant, en je zult haar altijd tot de orde roepen, en het feit dat je niet de ouder van die persoon bent, maakt dat je minder wilt zeggen.

Dit speelt dus al zo'n 5 jaar, en nu vertrekt iedereen omdat we allemaal zijn afgestudeerd. Ze vertoont dus die slechte eigenschap dat ze zich om niemand bekommert; ze geeft niets om haar eigen leven. Ze is nonchalant over het feit dat ze niet weet hoe ze de was moet doen zonder de kleren die ze gebruikt heeft te wassen. En zelfs als ze iemand belt om die dingen voor haar te wassen, belt ze nog steeds mensen om het in te pakken en op te ruimen.

Ik vraag me dan af hoe haar ouders haar tot nu toe hebben kunnen onderhouden. En ik vraag me af hoe ze om zal gaan met het soort man dat met haar wil trouwen, want geen enkele man met gezond verstand wil met zo'n vrouw trouwen. Dit zeg ik niet, maar geloof me, het kan iedereen zijn, want als man die met een vrouw trouwt, wil je vast en zeker een echte eigenschap in die vrouw zien voordat je die vrouw overweegt. Maar toch, mijn punt is dat je, wanneer je ook maar iets in dit leven doet, bereid en in staat moet zijn om telkens het juiste te doen, want je ware cultuur en houding zullen ongetwijfeld naar boven komen.