Proclamare

Iosephus mihi hoc imponere voluit, quamquam ei dixi me id non probare, suspicatus sum eum per res aliquas irrealisticas animo versari, itaque responsum requirebat. Cum hoc cognovi, ei auscultavi, et feci quod dixit, quamquam sciebam non necessarium esse.

Ei dixi, ex omnibus amicis meis, eum amare quia non est infirmus, et res quas vult proclamat, et hoc efficit ut eveniant.

Modus vivendi est aliquid quod ab eo disco, nesciebam quoque, quia paucis diebus ante, non audacter in rebus quas volo egi, et fortasse, ideo eas non consecutus sum ut volebam.

Sed ex quo coepi res quas volo proclamare, vidi proposita mea et aspirationes recte procedere, sicut semper volui.

Non significat eos sine me venire, per id laborantes, opus iam paratum fore, et facultas mea intelligendi me audacem esse debere etiam res est scienda, quia in rebus quas volumus, mentes nostrae ibi esse debent, et hoc nos ad ea perficienda faciet eo modo quo esse debet.

Hoc tempore verba mea auctoritatem habent, vis quam ferunt causa est ad ea quae volo obtinenda.